masten wiegen langs de bomenrij
en rompen drijven te wit in het water
net als zwanen
wachtend om uit te varen
er is geen tij of tijdsbestek
waarin de reis begint
gelaten dobberen ze
in het nu
ik wou dat ik dat kon
wiegend wachtend op mijn nut
zonder vaste grond onder mijn voeten
Wouter Munsterman
Stadsdichter Hengelo
2021 – 2023
Vikkerhoek
BU01640605
