Een golf is een golf, rijst rolt
bruist, we springen, duiken,
zee spat uit neus en oren,op lippen kleeft zout.
Wie denkt vandaag bij golf nog aan
de zee, opeens is ze een zwaard van
Damocles, ‘t treitervirus houdt ons
in de greep met tweede golf.
Door anderhalve meter, wassen,
schrobben, niet zoenen leek de klus
geklaard en als gewoontedier
vervielen we weer in het oude.
Een mens blijft een mens, het gros
klit bij elkaar, de vrees voorbij,
lak aan die tweede golf.
We willen naar de kroeg, het strand,
de zee, willen weer die golf waarop
we zorgeloos drijven, die ons meevoert
ver van virus en intensive care.
We willen weer het leven terug,
we willen willen, we willen zoveel.
Hettie Franken
Stadsdichter Hengelo
2019 – 2021
