Terwijl lente schuilt in knoppen
en aan de boom nieuw blad, dreunt
zwaar de laars door straten van
de stad, als kogels treffen woorden:
‘Arbeitseinsatz, anmelden!’.
In de fabriek raast één gedachte:
Iemand moet het doen, er hoeft
er maar één te beginnen.
Hamers neergelegd, pompen stilzet,
machines zwijgen. Storkianen maken
een vuist, ketelmaker frezer draaier.
Zij pakt de telefoon: Wij staken,
staken, geef het door, staken!
Winkels sluiten deuren, melk vloeit
in sloten, hartenbloed van boeren,
iedereen weet: Dit moet gebeuren.
Dan kleurt aarde rood waar vergelding
genadeloos jaagt, doodt, wegvaagt en
nog altijd zoeken nabestaanden
naar nooit gevonden geliefden.
Hoeveel kan een lente dragen,
hoeveel een mens, een stad, maar
iemand moest het doen,
iemand moest het doen.
Hettie Franken
Stadsdichter 2019 – 2021
