Hengelo, 6 oktober 1944
In verwachting van de eerste
ruil ik mijn dienst met een vriendin.
Dan wordt de stad gebombardeerd,
geraakt in ’t hart, burgers
komen om, ook die vriendin.
Had ik gewerkt, had zij geleefd,
mijn kind was nooit geboren,
nog altijd is er dit gevoel.
Afghanistan, 18 april 2008
Ik deed gewoon mijn werk, mensen
helpen, wapens opsporen, ’t was mooi,
liep gesmeerd, tot die knal.
De kernbom doodde twee van mijn
kameraden, ik verloor mijn benen,
maar in mijn dromen loop ik nog.
Hengelo, 6 oktober 2019
Wederopbouw, vooruitkijken
verder gaan
en terugkijken, stilstaan, bij slachtoffers
overlevenden, ze hebben namen
Erik Hanna Jan Anne Emmy Azdin
Deniis Mark Toninho Jaaike Suzanne
ze hebben namen, noem ze
niet vergeten, nooit vergeten.
Hettie Franken
Stadsdichter Hengelo
2019 – 2021
Geschreven n.a.v. de bombardementen op Hengelo, 6 en 7 oktober 1946.