de poëzie kent geen belang
burgerlijk noch elitair noch braakliggend
stadsgrenzen neme men linksom of rechtsom
met de blote voet in de laars van zeven mijl
stoplichten worden genegeerd!
zeg enschede waar de trein zijn einde nadert
(rem op tijd) stel je voor de hinkstapsprong
neem brood mee voor onderweg en noem dat
duitsland, denekamp, djakarta of duivelseiland
(vergeet ook de polsstok niet! de tomtom kan weg)
de identiteit van de burger laat zich wat graag inpakken
en schreeuwt om de bemoste grenssteen: poëzie
is zo niet poëzie is de lege zak van sinterklaas
waar men dan nog een metafoor in vindt
nee! poëzie is die lege zak
gestreken opgevouwen afgelegd
sinterklaas bestaat niet
een elitair koopt zich een vijfde versnelling
en rijdt halsoverkop achteruit: zo ziet men niet
zijn naaktheid zijn kleinschalig geslacht
de poëzie ziet dat en zwijgt: ook woorden
kennen sleet en sluiten de rij
de poëzie hoort dat en zwijgt: niet elk orgel
dient een verzoekschrift in om vingers
slechts de peuter overstijgt het staccato
zo ook de poëzie!
braakliggend is niemandsland tussen waken en slapen
de poëzie zet hier grote ogen op en triggert de mitrailleur
met het fingerspitzengefühl van de halfaap
in the meantime puntenslijpend in de achterkamertjes
de wandelgangen gemeden als de pest
de poëzie speelt open kaart
en wekt zo dromen
voltooit ze ook!
Reinier de Rooie
Stadsdichter Hengelo
2010 – 2012
