10 december 2008
In december 1948 stelden de Verenigde Naties de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens op.
De redenering was door mensenrechten toe te kennen wordt vrijheid optimaal gewaarborgd.
Mensenrechten stijgen uit boven nationaliteit, politieke voorkeur, etniciteit, huidskleur, geaardheid, religieuze overtuiging, sekse of leeftijd.
Artikel 1 Overijssel, het voormalig Anti Discriminatie Bureau organiseert in samenwerking met Amnesty Hengelo en de Bibliotheek een aantal activiteiten om in december 2008 stil te staan bij de 60-jarige mensenrechten. Eén van de projecten die in dit kader wordt uitgevoerd is het beeldende kunstproject “Vogelvrij, zo vrij als een vogel”, als volgt:
60 professioneel werkende kunstenaars uit Hengelo zijn uitgenodigd om aan dit project deel te nemen. Daartoe hebben zij van de organisatie een nestkastje ontvangen. Vervolgens is hen verzocht om het thema “Vogelvrij, zo vrij als een vogel” met behulp van het nestkastje te visualiseren.
Van de nestkastjes wordt een groepstentoonstelling georganiseerd die plaatsvindt in de Bibliotheek en die door wethouder Janneke Oude Alink en Rijksmuseum Twenthe directeur Lisette Pelsers geopend wordt op woensdagavond 10 december 2008. Als expositielocatie is voor de Bibliotheek gekozen vanwege het grote aantal bezoekers dat daar wekelijks komt. De tentoonstelling vindt plaats van dinsdag 2 december 2008 tot dinsdag 23 december 2008. Gedurende de tentoonstellingsperiode vindt er een internetveiling plaats via de website www.artikel1overijssel.nl, waarbij vanaf € 100,- op de nestkastjes geboden kan worden. De opbrengst van deze internetveiling wordt aan Amnesty International beschikbaar gesteld ten behoeve van haar projecten.
Als stadsdichter heb ik een huisje voorzien van de tekst:
VOGELS KOM
NESTEL EN LEG VEILIG
BROED EN VOED EN ZING
SPREID JE VLEUGELS WIJD
EN VERSPREID JE VRIJ
GELIJK WIJ
’s Middags tijdens de fakkelwake en ’s avonds bij de opening van de tentoonstelling heb ik bovenstaande tekst voorgedragen en de tekst van een lied dat ik in 2003 samen met Nico Bergenhenegouwen voor FERM heb geschreven naar aanleiding van een foto die nu ook in de bibliotheek hangt ter verbeelding van die mensenrechten.
Oud lied
Ik zoek naar nieuwe woorden voor een heel oud lied
sinds in mijn prille jeugd mijn vriendje mij verliet;
als broertjes speelden wij op straat bij ons voor ’t huis;
ik krijtte daar een cirkel, hij krijtte daar een kruis.
‘Als jij niet katholiek bent,’ zei hij, ‘ben je protestant.
Daar spelen wij niet mee.’ Liep naar de overkant.
Dat elk zijn eigen waarheid had wist ik nog niet,
als nieuwe woorden op hetzelfde lied.
’t Lied van ’t paradijs van voor en na de slang.
’t Lied van Kaïn en Abel…., mijn god, wat was ik bang.
Het lied van Christus, van Luther en van King.
Het lied heeft zoveel woorden, ‘k snap niet dat ik nog zing.
’t Lied van ’n Duitser met ’n snor, maar ook dat van die Rus.
’t Lied van de joden en hun land, van Palestijnen dus.
Het lied van Bagdad en van Kabul.
Ik wil een nieuw lied en ik wil een nieuw gevoel.
Kon ik maar eens kijken met jouw ogen,
even zien hoe jij de wereld ziet.
Misschien zag ik mijn eigen onvermogen
en mijn gelijk zag ik misschien wel niet.
Kon ik maar eens horen met jouw oren,
zodat ik zou verstaan wat of je zegt.
Misschien ging dan de waarheid niet verloren
in het lawaai van dit sprakeloos gevecht.
Ik zoek naar nieuwe woorden voor een heel oud lied.
