voor de nabestaanden
Hij zal die dag zijn opgestaan, zon
in het oog, een handvol brood, een
zee van tijd – wie leeft weet niets
van sterven – een vederlichte droom
waarmee bezwaard zijn ransel was.
Er waren vogels bij het krieken, gedachten
aan wat thuis een dagelijks
vanzelf leek, er waren vast en zeker
vrienden en altijd wat men vijand
noemt, een ander moederskind.
Er was een stafkaart en een dagmars,
een struikeling, een handvol zand, een
ademtocht… – de dood brengt altijd
vrede – alleen de pijn kwam weer
naar huis en leeft met ons een leven.
Reinier de Rooie
Stadsdichter Hengelo
2010 – 2012