een gedicht is geen glas water dat je vult
of een banaan die je wegwerkt
een gedicht wordt geboren uit onzichtbare tekens
de vorm laat zich niet dwingen
als het de kans krijgt zich uit de taal te bevrijden
vliegt het aan je oog voorbij
sta je – onverwacht – stil te luisteren
naar het ritme dat je hart beroert
Marijke Agterbosch
Stadsdichter Hengelo
2016 -2018
verlengd tot 2019
Dit gedicht schreef ik tijdens de avond van het Levenslied in Brasserie So Nice op vrijdag 7-10-2016, georganiseerd door Artikel 1 als opening van de landelijke LHBT week. Hengelo deed dit jaar voor het eerst mee. Ik was uitgenodigd als Stadsdichter acte de presence te geven. Ik beloofde de aanwezigen die avond een gedicht te schrijven. Dat was achteraf enigszins ‘overmoedig’ want het bleek bijna niet haalbaar. De sfeer van levensliederen – het droevige wordt lachend ontvangen en in meezingen omgezet – is niet bevorderlijk voor de concentratie voor een gedicht. In de laatste minuten echter kwam bovenstaand gedicht toch tevoorschijn.