IJdelheid der ijdelheden, alles is ijdelheid
‘Je kunt de beste rap van de wereld maken, maar als je geen fans hebt ben je niemand!’ Kippie, ook bekend onder de artiestennaam Djezja en tegenwoordig onder contract bij het label van Ali B, kon het weten! Hij had een cv van twaalf ambachten, dertien ongelukken voordat hij ging rappen en zichzelf tot ambassadeur van de straat benoemde. En met succes. Niet veel later werd hij herkend door fans in Overvecht en omstreken. ‘Veertig miljoen streams!’ zei Kippie voor de camera, ‘veer-tig mil-joen!’ Daarmee was alles gezegd!
Een schrijverke uit Los Hengelos, Transisalania, die nooit eerder van Kippie had gehoord, werd aan het denken gezet. Hij meende dat hij wel aardige schrijfsels had geproduceerd maar kwam op zijn blog niet verder dan twee volgers! TWEE! Daarvan bleek er eentje te leiden naar een pornowebsite. ‘Je moet er wel mee om kunnen gaan, met de fans en de beroemdheid,’ had Kippie gezegd, maar ja, dacht het schrijverke uit Los Hengelos, Transisalania: geen fans en/of volgers betekent dat je niemand bent! Ineens moest hij denken aan een gedicht dat hij op z’n blog had geplaatst en waar nooit iemand naar gekeken had:
iemand?
ik vertelde iemand
dat ik iemand anders was
dat was geen probleem
want als diegene al iemand was
moest ik wel iemand anders zijn
Nou, niemand dus! Hij kon er zelf wel om lachen, dat Kippie hem erop had gewezen niemand te zijn. Hij had Kippie willen vragen: wat als God het hele universum en al het leven creëerde maar geen der schepselen die hij gecreëerd had God volgt en/of fan van hem is. Nou? Dan was die God volgens Kippie dus niemand! Het schrijverke googelde zelfs de contactgegevens van Kippie, stuurde hem het gedicht en was benieuwd naar de reactie die hij eigenlijk niet verwachtte, want iemand met veertig miljoen streams heeft wel belangrijker dingen te doen dan het antwoorden van een schrijverke uit Los Hengelos, Transisalania. Desalniettemin, niet geschoten is altijd mis en wat maakt het ook uit. Later zag hij dat het formulier uitsluitend bedoeld was voor zakelijke doeleinden. Nou ja, dan leest een of andere werknemer dat en die doet er vervolgens niks mee. Zouden alle problemen in de wereld maar zo makkelijk opgelost kunnen worden, dacht het schrijverke uit Los Hengelos, Transisalania, door er simpelweg niks mee te doen! Geeft niks, ik los het zelf wel op! Het ligt voor de hand wat Kippie erover zou denken! Kippie, vanwege Marokkaanse roots moslim zijnde, dacht: Allah heeft een miljard volgers en fans! Een mil-jard!
Ja maar… wat als Allah geen enkele volger en/of fan zou hebben? Was Allah dan niemand? Ooit schreef een moslim, meende het schrijverke zich te herinneren, dat Allah zelf geen aanbidding nodig had. Dat had hem ook het meest logisch geleken. Wat maal je om blijk van waardering als je God bent? Daar ben je letterlijk en figuurlijk hoog boven verheven! Maar je weet het maar nooit, een moslim die precies het tegenovergestelde beweert is gauw gevonden. God is wijs, dacht het schrijverke, en zwijgt! Zou ik geen God zijn als niemand me zou aanbidden? Maar ja… het schrijverke was God niet! En hoog verheven was hij al helemaal niet. TWEE volgers waarvan eentje…
Het schrijverke woonde in El Driene, Los Hengelos, Transisalania. Niemand die daar wist dat het schrijverke een schrijverke was. Kippie had gelijk. Hij was niemand! En niemand ook die verlangde of eiste dat hij überhaupt zou schrijven! Maar het schrijverke was alle dagen alleen. Ging niet naar werk of wat dan ook. Had geen vrouw, geen kinderen en creëren was een van de weinige dingen die hem echt voldoening gaf. Dat voelde als de moeite waard. Maar alleen zijn geslaagde creaties wogen enigszins op tegen het verlies van de voortschrijdende tijd! In de veertig was hij reeds, en hij zag al dat als je niet doodgaat, je stokoud bent voor je het weet!
Ooit aanbad heel Egypte de farao, een levende God. Geen Egyptenaar te vinden die nog een farao als God aanbidt, maar eens per jaar boven de piramide met de tombe van Cheops, staan precies de Melkweg, de zon en Orion in lijn met die piramide! Die Farao was werkelijk een levende God, dacht het schrijverke plotseling. Met nul volgers, buiten de sterren. NUL!
**
In de volgende aflevering zien we het schrijverke uit Los Hengelos, Transisalania, zich op zijn Pelikaan door het luchtledige begeven, op weg naar avonturen en gebeurtenissen. Zijn ze de moeite waard voor het nageslacht om te herinneren ad infinitum?
