Schrijverkes droom
Ik droomde dat ik naar Euronews keek. Dat deed ik wakker zijnde dagelijks. Rampen van over de hele wereld kwamen zo letterlijk in beeld mijn huiskamer binnen. Vreselijke aanslagen, aardbevingen en dergelijke. Meestal gebeurden deze dingen buiten Europa, soms ook in Europa, maar heel zelden in de buurt van Los Hengelos. Ik was dan ook buitengewoon verbaasd toen ik een klimaatwetenschapper opgewonden zag uitleggen dat door het buitengewone, nog sneller dan verwachte, smelten van zowel de Noordpool als het ijs van Antarctica niet alleen de zeespiegel drastisch hoger was geworden, maar ook de warmwaterstromen daardoor verlegd waren en zo geleid hadden tot een totaal onverwachte tsunamigolf van meer dan tien meter hoog die op de duinen langs de Nederlandse kust beukte en eroverheen stroomde als waren de duinen slechts een paar zandzakjes. Met als gevolg dat de Waddeneilanden binnen een halfuur verdwenen waren met alles en iedereen erop! Beelden van de voormalige Waddeneilanden waren te zien op het rechterdeel van het scherm. Je zag niks. Geeneens daken van huizen. Je zag alleen maar zee. Als je niet wist dat het eilanden waren geweest, dan zou je niet beter weten dan dat het gewoon zee was. En daar was het niet bij gebleven. De dijken van het Friese en Groningse vasteland waren ook overstroomd en weggespoeld en inmiddels stond heel Friesland en Groningen blank. Nu zag je helikopterbeelden van de stad Groningen. Ook daar was weinig te zien, behalve heel hoge gebouwen als de Martinitoren waarvan de onderkant meters en meters onder water stond. Toch zag je mensen helemaal boven aan de toren zwaaien naar de helikopter en ook hingen ze een spandoek op met de tekst HELP! SAVE US! Ook boven in het Groninger Forum alias de Groningse piramide zag je mensen zwaaien en roepen. Dezelfde beelden uit Leeuwarden. Boven op de Oldehove-toren zag je een paar mensen die de vloedgolf overleefd hadden. Verder was er niks of niemand te zien. Wel zag je af en toe een dode koe voorbijdrijven.
De nieuwslezer van Euronews brak het verhaal van de klimaatwetenschapper af omdat er zojuist beelden waren binnengekomen van Amsterdam. Nagenoeg dezelfde beelden. Water en nog eens water, met voorbijdrijvende spullen en lichamen zo nu en dan, maar ook zag je af en toe mensen op bootjes ronddobberen. Heel Holland en Zeeland waren ondergelopen. Antwerpen was er niet veel beter aan toe. Inmiddels had de nieuwslezer contact met iemand in Apeldoorn. Er werd verteld dat Apeldoorn nog veilig en droog was omdat het boven zeeniveau ligt maar dat al duizenden mensen, vluchtelingen, de stad binnenstroomden op zoek naar veiligheid. Op zoek naar grond onder de voeten. Nu zag je ook beelden van files om en nabij Apeldoorn. Je zag inwoners van Apeldoorn dekens en voedsel uitdelen aan vluchtelingen uit lagere, ondergelopen delen van het land, en de mensen, in de haast, in paniek, hals over kop, vertrokken zijnde met niets bij zich behalve de kleren die ze aanhadden.
Nu werd zo iemand geïnterviewd. ‘Het was verschrikkelijk,’ zei een vrouw. ‘Mensen smeekten langs de weg mee te mogen rijden maar onze auto was al vol met mijn gezin. Ik hoor ze nog schreeuwen. Zo’n akelig geluid!’ Haar werd gevraagd of ze nu in Apeldoorn zou blijven. ‘Nee,’ zei ze, we rijden zo ver mogelijk van het water vandaan richting het oosten!’ Dan ineens zag je beelden van benzinepompen die geplunderd werden langs de A1. Er werd gevochten om benzine. Nu werd er gezegd dat daarbij doden zouden zijn gevallen maar dat dit bericht nog niet bevestigd was. Wel werd er bevestigd dat ook delen van Vlaanderen, Frankrijk, Engeland, Duitsland en Denemarken waren ondergelopen. Ondanks het feit dat het slechts enkele uren geleden was gebeurd, kwamen er al reacties uit de hele wereld. De Amerikaanse president twitterde dat hij het verschrikkelijk vond en de Verenigde Staten troepen zouden sturen om eerste hulp te verlenen. Ook de presidenten van Canada, India en Australië hadden al hulp toegezegd. Dan beelden van de eerste vluchtelingen die de grens overstaken van Glanerbrug naar Gronau. Nu werd iemand uit Gronau geïnterviewd. ‘We vinden het verschrikkelijk en natuurlijk willen we graag helpen, maar er komen er nu al te veel aus Holland en ze beginnen te plunderen hier! We moeten onze grenzen sluiten voor deze ongecontroleerde vluchtelingenstroom!’ Soortgelijke beelden en interviews met mensen stroomden binnen uit Bad Bentheim, Ahaus en Kleve. De strekking was dat ze wilden helpen maar dat Twente veilig was, droog was. Ze konden daar blijven, in Enschede en Los Hengelos!
Ik werd wakker in mijn droom en zag nu zelf vanuit de huiskamer de op steenworpafstand gelegen Oldenzaalsestraat. Daar reden normaliter de auto’s 24/7 voorbij, maar nu inderdaad stond het helemaal vast met verkeer en mensen stapten ook uit. Er werd luid getoeterd. Buurtgenoten kwamen aangesneld met dekens, koffie en broodjes, maar daar bleef het niet bij. Ik zag ook mensen uitstappen en zichzelf een weg forceren om woningen binnen te gaan en de buurtwhatsapp begon al melding te maken van geweld en aanrandingen! Vooralsnog zag ik geen geweld, maar alleen chaos. In het buurthuis Kom Drienen werd in allerijl een spoedvergadering gehouden met als doel vluchtelingen te voeden, te huisvesten en buurtbewakers aan te stellen, al dan niet bewapend! Het was al laat en wanhopige moeders met kinderen smeekten nu huis-aan-huis om onderdak, maar vanwege de buurtwhatsappberichtjes durfden velen niet hun deur te openen voor de behoeftigen, waarop boze vaders inderdaad probeerden voordeuren open te beuken. Weer anderen zaten gedesillusioneerd op het gras, de stoep, waar dan ook. De hele buurt begon zich te vullen met gestrande vluchtelingen en de sfeer van wanhoop, paniek en dreigend geweld beloofde niks goeds voor de nacht!
Plotseling hoorde en zag ik mensen over de schutting van de achtertuin klimmen! Dat voelde helemaal niet fijn. Heel dreigend, alsof de zombies van de serie Walking Dead eraan komen! Nu was ik zelf in de Euronews-uitzending. Heel Europa kon live meekijken hoe er over m’n schutting werd geklommen!
‘They have taken the fence and the garden. We have barred the gates, but cannot hold them for long. The ground is shaking. We cannot get out. A shadow lurks in the dark. We cannot get out… they are c o m i n g …’
**
In de volgende aflevering droomt schrijverke verder, over de premier die was verhuisd naar de stadhuistoren van Los Hengelos, en over twee heel mooie schaars geklede vrouwen.
