CONCERTGEBOUW, 17 NOVEMBER 1969
Dit podium biedt al een eeuw onafgebroken
ruimte aan het theatrale leven, gebaren die
de schijn van een vreemde wereld bevolken,
af en aan, dankzij uiteenlopende handelingen,
LA TRAGÉDIE DE CARMEN
Konden we de mooiste stemmen maar bevrijden
uit het pleisterwerk in het oude Concertgebouw,
vergeelde ornamenten, in jaren doorleefd geraakt,
onder de indringende aria’s op het klassiek toneel,
STORK
Geen ooievaar streek hier ooit neer, een Engelse
soortgenoot des te meer, alomtegenwoordig was
Dit woord dat, uit rondborstige tekens gesmeed,
tot blauw neon gebogen, de fabriekshal ontsteeg,
STADHUIS
We zagen het helemaal voor ons: het stadhuis
en hoe de bouw daarvan had plaatsgevonden,
met al die stellingen, het was, alles bij elkaar
veel meetkunde, de toren van Palazzo Vecchio
FIETSENSTALLING
Geen pad zo ongedwongen om te komen tot het begin van een gedicht als gezeten op de fiets. Gestaag bewegen we ons voort in een buurt die welwillend niet te veel van onze aandacht vraagt, de langzame snelweg langs het spoor, we laten onze geest maar gaan, vrij naar de…
STADION VELDWIJK
In de buurt van deze wijk de velden
waartoe antieke wegen aangelegd,
uitgestrekte gronden voor sportieve
daden, opgericht een buitenplaats
VICE VERSA
Ga met een blijmoedig hart naar Ghana
helemaal vanuit een negorij als Hengelo
op weg, tegen onderdanigheid in en de
wandel van Kwasi en Kwame, zondagse
VRIJHEID (3)
Niets houdt ons tegen om na te denken
over het wezen van de hemelse vrede,
de dag dat lotgenoten na ’s lands ontzet
dansten op straat, luidruchtig vlagvertoon,
VRIJHEID (2)
Niemand houdt ons tegen om te kijken,
met gesloten ogen, hoe hij terugkeerde
uit de oorlog, alles overleefd, de kampen,
de lange marsen, maar de slagvelden nog
VRIJHEID
Wie houdt ons tegen om terug te gaan
naar de dagen, zo ver van ons vandaan
inmiddels, vredig de plekken in het bos,
de paden langs de bomen, waar onze