Vroeger wilde ik niet slapen, iedereen
zit aan mijn bed, vader, moeder, zusje,
nichtje, neefje, tante ingezet en het is de
vraag: wie krijgt dat kleine kreng in slaap.
Eindeloos klinken verhalen, van
Kleinduimpje tot Roodkapje, zeven geitjes
en de wolf, niemand niemand niemand
weet dat ik Repelsteeltje heet en
gapend wordt het later later, ogen
vallen dicht, hoofden rollen, knikkebollen
behalve van dit kleine wicht.
Stilletjes wil de verteller op de tenen
er vandoor maar dan klinkt vanuit het bed:
‘Het verhaal is nog niet klaar hoor!’
Tot op ’n mooie zomeravond, het is
volle maan, dit kind heel rustig
is gaan slapen, tsja, zo kan het gaan.
Door mijn jeugd zweven verhalen,
sprookjes, cowboys, indianen, liefde,
oorlog, strijd, verzet, dit heeft
de toon gezet: altijd koester ik de taal.
Verhalenkraal, ben met plezier uw gast en
kan niet slapen voor ik uw verhalen hebgehoord, wie o wie wint de trofee, neemt
de Grijze Kanarie mee, geef u graag het woord.
Hettie Franken
Stadsdichter Hengelo
2019 – 2021
Geschreven voor de Verhalenkraal ter gelegenheid van de strijd om de Grijze Kanarie
