Op een dag en na miljoenen jaren van verduurde
druk raakte het zout bevangen door de diepere
gronden van het bestaan, een gebalsemde rivier,
zo verborgen onder het Twentse maaiveld: kristal
dat zich liet meevoeren in een achtbaan vol water
en talloze avonturen later, te veel om hier te duiden,
vond het zichzelf terug op een hoog gedolven berg
bij de Boortorenweg, met uitzicht op het zwerk, maar
God noch ionen daar te bekennen,- een besef waarin
het witte goud afgevoerd, uitgestrooid als zilte sneeuw.
J. Heymans
Stadsdichter Hengelo
2012 -2014